Ο Χριστόδουλος
Τσιγάντες ήταν Έλληνας
στρατηγός, πρώην κινηματίας που όμως αμνηστεύθηκε. Κεφαλληνιακής καταγωγής,
γεννήθηκε στη Ρουμανία στις 30
Ιανουαρίου του1897. Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία και απεφοίτησε το 1916. Μόλις εξήλθε της Σχολής έλαβε
μέρος στο κίνημα της Θεσαλονίκης το 1916,
στη Βεσσαραβία και στη Μικρασιατική
Εκστρατεία. Στη συνέχεια φοίτησε στη Γαλλική Σχολή Πολέμου στο Παρίσι και με την επιστροφή του στην Ελλάδα
έλαβε ενεργό μέρος με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη στο κίνημα 1ης Μαρτίου 1935, ως κύριο
μέλος της μυστικής επαναστατικής "Ελληνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης"
(ΣΕΟ) (1933-1935), με συνέπεια, μετά την αποτυχία του κινήματος, να συλληφθεί
και να δικαστεί στις 31 Μαρτίου 1935 από
το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών επί εσχάτη προδοσία μαζί με άλλους κινηματίες όπου και
καταδικάστηκε σε "ισόβια δεσμά" με συνεπαγόμενη την ποινή της
στρατιωτικής καθαίρεσης, σε απλό στρατιώτη, που πραγματοποιήθηκε δημόσια στις 2 Απριλίου 1935 στους
τότε στρατώνες πεζικού (σημερινό πάρκο Ελευθερίας). Μετά όμως την Παλινόρθωση ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ του απένειμε
χάρη από την οποία και διακόπηκε η περαιτέρω έκτιση ποινής, όχι όμως της
επαναφοράς του. Ζήτησε τότε να του επιτραπεί να εγκατασταθεί στο εξωτερικό,
όπου και του δόθηκε η άδεια.
Από
το 1940 μέχρι το 1941 υπηρέτησε
στη Λεγεώνα των Ξένων στη Λιβύη και στην Ερυθραία. Μετά την αυθόρμητη
παρουσίασή του στην "ελεύθερη ελληνική κυβέρνηση", στο Κάιρο, του
δόθηκε από τον βασιλιά αμνηστία της καθαίρεσης όπου και ταυτόχρονα
ανακλήθηκε με τον τελευταίο βαθμό που κατείχε, στις τάξεις του ελληνικού
στρατού 1942, αναλαμβάνοντας τη
διοίκηση του Ιερού Λόχου της
Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο
1942 - 1945 τόσο στις επιχειρήσεις της Λιβύης και της Τύνιδας, όσο και της Δωδεκανήσου. Με το τέλος του πολέμου,
ανέλαβε το 1945 στρατιωτικός Διοικητής Αρχιπελάγους
και κατά τη διάρκεια 1945-1947 Αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής
Αποστολής στα Δωδεκάνησα. Την περίοδο εκείνη προάχθηκε στο βαθμό του ταξιάρχου
και τέλος ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής Ευβοίας όπου και αποστρατεύθηκε
κατόπιν αιτήσεώς του την 1η Μαΐου του 1948
λαμβάνοντας το βαθμό του υποστρατήγου. Τιμήθηκε με πλείστα παράσημα από τον
βασιλιά Γεώργιο Β΄, τον βασιλιά Πάυλο, καθώς και με συμμαχικά.
Ακολούθως
διετέλεσε σχολιαστής διαφόρων εφημερίδων (Έθνος, Νέα, Ελευθερία, κ.ά.) παρόλο
που έπασχε από υπέρμετρη μυωπία. Την περίοδο 1950-1953 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Επίσης
στις βουλευτικές εκλογές των ετών 1950, 1956 και 1958 πολιτεύθηκε
ως υποψήφιος με το Κόμμα των
Φιλελευθέρων χωρίς όμως επιτυχία.
Το 1970 ευρισκόμενος στην Τρίπολη ασθένησε
σοβαρά και με μέριμνα της τότε κυβέρνησης μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στη
συνέχεια στο Λονδίνο όπου και πέθανε στις 12
Οκτωβρίου 1970. Η σορός του
αποτεφρώθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα. Αδερφός του ήταν ο Ιωάννης Τσιγάντες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου